|
Акоп Коджоян. Армянский геральд. /<<Հայկական մունետիկ>>/. 1921 |
ԱՇՈՒՂ ԵՄ
Աշուղ եմ էդ քո սև-սև աչերիդ,
Էդ անուշ լեզվիդ, կեռ-կեռ ունքերիդ,
Բոյ ու բուսաթիդ, երկար ծամերիդ:
Ոչ մի ծաղիկ քո բուրմունքը չունի,
Ոչ մի մայր քեզ պես սիրուն չի ծնի:
Ձայնդ երգերի աղբյուրի ակ է,
Խալդ կապուտակ մի մանուշակ է,
Ծոցդ դրախտի անմար կրակ է:
Ոչ մի ծաղիկ քո բուրմունքը չունի,
Ոչ մի մայր քեզ պես սիրուն չի ծնի:
Նոր բաղի շիվ ես, նուբարդ գովեմ,
Մեղրից էլ քաղցր քո բարը գովեմ,
Ես չեմ ցամաքի, միշտ սիրո ծով եմ:
Ոչ մի ծաղիկ քո բուրմունքը չունի,
Ոչ մի մայր քեզ պես սիրուն չի ծնի:
Քո մորը մատաղ, որ նա քեզ ծնեց,
Աշխարհիս սիրուն մի փերի հանձնեց,
Աշուղ Աշոտիս նա երգիչ դարձրեց:
Ոչ մի ծաղիկ քո բուրմունքը չունի,
Ոչ մի մայր քեզ պես սիրուն չի ծնի:
Նոտագրությունը` Ա. Մերանգուլյանի