|
Художник Меружан Хачатрян |
ԻՄԱՑԵՔ
Սարն իր տեղից չի հեռանա, իմացե՛ք,
Վիշտը սրտից չի վերանա, իմացե՛ք,
Ա~խ, ինչքան էլ խոր խորանան վերքերս,
Հույսի տեր եմ, չեմ ծերանա, իմացե՛ք,
Թեկուզ գլխիս ձյունն էլ նստի Մասիսի,
Մ՛ի վշտացեք, լանջին գարուն կբացվի:
Թիթեռն, ավա~ղ, մոմի լույսով կվառվի,
Բլբուլն ավա~ղ, վարդի փշին կմաղվի:
Ա~խ, ինչքան էլ սրտիս կարոտը հալվի,
Երգի տեր եմ, չեմ ծերանա, իմացե՛ք:
Ա~խ, սերն անգամ լեռ կմաշի, սիրուննե՛ր,
Ճամփեքն իրար նա կխառնի, սիրուննե՛ր,
Բայց ինչքան էլ ինձ չարչարի, սիրուննե՛ր,
Սիրո տեր եմ, չեմ ծերանա, իմացե՛ք:
Աշոտ, սերդ խոր ծովի պես կծփա,
Ադամանդ կա նրա խորքում, կշողա,
Ա~խ, ինչքան էլ սիրտս սիրուց թե դողա,
Վշտի տեր եմ, չեմ ծերանա, իմացե՛ք:
Թեկուզ գլխիս ձյունն էլ նստի Մասիսի,
Մ՛ի վշտացեք, լանջին գարուն կբացվի:
Նոտագրությունը` Հովհ. Բադալյանի