|
Художник Д.Налбандяна |
ՍՈՒՐԲ ՄԱՅՐԵՐ
Անկարող եմ մոր թախիծը տանել լուռ,
Հուզմունքներն ու խոր կսկիծը տանել լուռ,
Նրա սրտի հևքն ու կանչը տանել լուռ:
Ով սուրբ մայրեր ձեր վիշտն առնեմ տանեմ ո՞ւր,
Մորմոքներն ու հոգսերն առնեմ տանեմ ո՞ւր,
Կարոտներն ու խոհերն առնեմ տանեմ ո՞ւր,
Տանեմ լուռ,
Վառվեմ լուռ,
Հալվեմ լուռ:
Մոր ապտակը հեզ համբույր է ինձ եղել,
Մոր զայրույթը հույս խրատ է ինձ եղել,
Նզովքն անգամ սուրբ օրհնանք է ինձ եղել:
Երբ երազում տեսնում եմ իմ սուրբ մորը,
Տանս շեմին վարդ է բացվում այդ օրը,
Տաղ են բերում հոգուս սոխակն ու լորը:
Աշոտն ասաց, սրբի դուռ է իմ մայրը,
Ջերմացնող կրակ, հուր է իմ մայրը,
Հայրենի տուն, զանգ, մատուռ է իմ մայրը:
Ով սուրբ մայրեր ձեր վիշտն առնեմ տանեմ ո՞ւր,
Մորմոքներն ու հոգսերն առնեմ տանեմ ո՞ւր,
Կարոտներն ու խոհերն առնեմ տանեմ ո՞ւր,
Տանեմ լուռ,
Վառվեմ լուռ,
Հալվեմ լուռ:
Նոտագրությունը` Հովհ. Բադալյանի