|
Алексей Аверьянов. Горы, долины и равнины Сюника |
ԷՆ ՍԱՐԵՐԸ
Էն սարերը ձյուն են հագել,
Մի՛ հարցնեք հալիցս,
Հագել են ու ճամփան փակել,
Խաբար չունեմ յարիցս:
Մի հայացքով սիրտս առավ,
Առավ ու իր հետ տարավ,
Թողեց մոլոր, աչքս՝ ճամփին,
Ո՞նց դիմանամ այս ցավին:
Կռունկի պես անցավ, գնաց,
Գարուն կգա, ե՛տ կգա,
Քնքուշ ձայնը սրտիս մնաց,
Գարնան շնչի հետ կգա:
Մի հայացքով սիրտս առավ,
Առավ ու իր հետ տարավ,
Թողեց մոլոր, աչքս՝ ճամփին,
Ո՞նց դիմանամ այս ցավին:
Գուսան Աշո՛տ, ա՜խ, մի անգամ
Յարդ քեզ մի համբույր տա,
Համբույրի հետ անմահական
Ծաղիկների բուրմունք տա:
Մի հայացքով սիրտս առավ,
Առավ ու իր հետ տարավ,
Թողեց մոլոր, աչքս՝ ճամփին,
Ո՞նց դիմանամ այս ցավին:
Նոտագրությունը` Ա. Մերանգուլյանի